Holy Kural - 117

117. படர்மெலிந்திரங்கல் - Wailing of pining love

1. மறைப்பேன்மன் யானிஃதோ நோயை இறைப்பவர்க்கு ஊற்றுநீர் போல மிகும். It swells out like baled out spring How to bear this pain so writhing? V# 1161 2. கரத்தலும் ஆற்றேன்இந் நோயைநோய் செய்தார்க்கு உரைத்தலும் நாணுத் தரும். I can't conceal this nor complain For shame to him who caused this pain. V# 1162 3. காமமும் நாணும் உயிர்காவாத் தூங்கும்என் நோனா உடம்பி னகத்து. In life - poles of this wearied frame Are poised the weights of lust and shame. V# 1163 4. காமக் கடல்மன்னும் உண்டோ அதுநீந்தும் ஏமப் புணைமன்னும் இல். My lust is a sea, I do not see A raft to go across safely. V# 1164 5. துப்பின் எவனாவர் மற்கொல் துயர்வரவு நட்பினுள் ஆற்று பவர். What wilt they prove when they are foes Who in friendship bring me woes! V# 1165 6. இன்பம் கடல்மற்றுக் காமம் அஃதடுங்கால் துன்பம் அதனிற் பெரிது. The pleasure in love is oceanful But its pangs are more painful. V# 1166 7. காமக் கடும்புனல் நீந்திக் கரைகாணேன் யாமத்தும் யானே உளேன். Wild waves of love I swim shoreless Pining alone in midnight hush. V# 1167 8. மன்னுயி ரெல்லாம் துயிற்றி அளித்திரா என்னல்லது இல்லை துணை. Night's mercy lulls all souls to sleep Keeping but me for companionship. V# 1168 9. கொடியார் கொடுமையின் தாம்கொடிய இந்நாள் நெடிய கழியும் இரா. Crueller than that cruel he Are midnight hours gliding slowly. V# 1169 10. உள்ளம்போன்று உள்வழிச் செல்கிற்பின் வெள்ளநீர் நீந்தல மன்னோஎன் கண். Like heart, if my sight reaches him It won't in floods of tears swim! V# 1170